Chiang Rai en de grens over 19 t/m 21 juli

Alles weer in de tassen gepropt, past nog steeds en met the green bus naar Chiang Rai. We krijgen van een soort stewardess een flesje water, mierzoet roze koekje en de 3 uur durende reis kan beginnen. Als we aankomen krijgen we zelfs een doekje om je te verfrissen alsof het een wereldreis is geweest. Ze kickt er wel op om eindelijk wat door de microfoon te brabbelen, zo te zien vindt ze dit wel  het hoogtepuntje van haar dag. 

Met tuktuk naar het guesthouse, 4 km uit t centrum, geweldig!! Bij een familie thuis die een paar kamers verhuren. We nemen 2 kamers, ja ook wij hebben onze privacy nodig.... Met onze voetjes in een hangmat

kijken we uit op de bergen, rijstvelden en een grote witte buddha. We horen de vogeltjes fluiten, er is een mannetje vogels uit bomen aan t schieten met een katapult, waarschijnlijk zijn rijstveldje aan het beschermen of hij eet musjes, Whatever, heerlijk! Na die drukke stad even rust.

Er wonen 2 jongetjes hier van 9 en 11, zwembad in de tuin, trampoline, drumstel van het oudste jochie, helemaal top. Mo, onze gastvrouw is ontzettend aardig, maakt snel wat te eten voor ons en we kletsen  wat over geloof, en het leven. Dit is een Toplocatie!!!! Ook de 1-beenman (Tych z'n woorden) loopt hier rond. De man van Mo.

Mo regelt scooters voor ons, en binnen een uurtje scheuren we weg. Het is een kleine stad dus het centrum is zo gevonden. Dan zien we Cat 'n a cup! Kattencafé!! Daar MOETEN we heen!! Dus na een pizza, een heerlijke cappuccino tussen de prachtige katten. Wel 25 katten. De jongens glunderen van oor tot oor. Ze kopen een kattensnack en proberen daarmee de katten allemaal hun kant op te lokken. Wat leuk is dit! Daarna met poncho's door de stromende regen op de scooter naar huis. Wij drinken nog wat op het balkon waar we genieten van het orkest van insecten geluiden. Af en toe zien we vuurvliegjes fladderen, wat het een bijzonder einde van de eerste dag in een heerlijke stad maakt.     

Lekker geslapen, ontbijtje van Mo die lekker nog in pyjama loopt en de hort op. Er zit ook een Frans gezin met 4 kinderen, van 9,7,4 en 4 maanden. Net als wij aan het rondtrekken. WoW! Das pas stoer met een baby! 

De jongens willen eigenlijk gelijk weer naar het kattencafé, dus we beloven er vandaag weer heen te gaan. Op naar dGrote witte buddha. We scooteren tussen de rijstvelden, landerijen en theeplantages en genieten van deze mooie omgeving. Dan komen we aan bij de buddha, waarnaast  ze een prachtige witte tempel aan het bouwen zijn. Binnen is alles handwerk. De krullen van de buddha, de bloemen op de wanden, op eenvoudige steigers zijn ambachtslieden bijna meditatief alles aan het aanbrengen. Als ze ons zien vragen ze of we komen kijken, dus ik klim op een steiger en vraag of ik ook iets mag doen. Dat mag, dus ik maak wat bolletjes die ik aanbreng zoals de jongen me voordoet. Wat gaaf! Heb ik toch meegewerkt aan de bouw van een prachtige tempel!

Met een lift kunnen we naar boven bij de buddha, en als we boven komen lijkt het een sprookjes wereld waar er uitkomen. Ook alles wit, maar met allemaal diamantjes erop. Buddha's in allerlei gedaantes, tijgers, draken, bloemen etc. De stip tussen zijn ogen is een raam waaruit je een prachtig uitzicht hebt. Bijzondere wonderlijke wereld. 

Daarna scooteren we naar een waterval door de dorpjes in de bergen en nemen er een duik. De mannen iig, dat klauteren over die rotsen laat ik maar aan hun over... 

En dan: terug naar het kattencafé. Gezellig een bakkie gedaan met wat lekkers, en begonnen aan het blog. Dan bekruipt me weer een geluksgevoel wat niet te omschrijven is. Hoe mooi is het om deze bijzondere reis te kunnen maken met je gezin. En de jongens veren zo makkelijk mee, absorberen alles wat we meemaken alsof ze nooit anders hebben gedaan. niet emo worden hè Sas, we moeten gaan eten... Ok! 

We eten nog gezellig wat op een markt en terug naar Mo. Lekker slapen en de volgende dag naar Laos!! Met een traan afscheid genomen van Mo en haar gezin, het warme bad waar zij voor zorgde was heerlijk een paar dagen. De tuktuk moest nog wel eventjes terug omdat Kaya zijn telefoon was vergeten, en die is niet onbelangrijk! Hij is druk aan het FaceTimen dagelijks...

Het is Low season hier, wat een geweldige tijd om te reizen. Geen massa toerisme, overal plaats, af en toe een buitje, Ok, maar je bent ook met zijn vieren als toeristen bij een tempel, waterval oid. Dit eventjes tussendoor.... 

Met een krakkemikkige bus 2 uurtjes naar de grens van Laos. We zijn de enige toeristen in de bus. Heerlijk! We komen aan bij de grens van Thailand, moeten allerlei papieren invullen, ze checken of we dollars hebben om laos in te komen en we gaan door. Met een bus een brug over, en we komen bij de Laos grens, waar we betalen, 140 dollar en we krijgen een visum! We mogen naar binnen. In de stromende regen komen we met een tuktuk aan in Huay Xay, een triestig uitziend dorpje, veel armer als Thailand. We nemen een hotelletje, heerlijke matrassen als planken, eten wat, doen de laatste inkopen voor de jungle trek, en gaan slapen. Morgen een nieuw avontuur.