Laos jungle 22 tm 24 juli

22 juli 2017 - Ban Houayxay, Laos

The Gibbon Experience - Welcome To The Jungle

We vinden het allemaal een beetje spannend. Gisteren de hele dag regen, wat moet dat worden in de jungle....

De dag begint gelukkig droog. We hebben ontbijt in ons hotel, witte broodjes met omelet die een beetje van rubber lijken. Koffie waar je lepeltje rechtop in blijft staan. Heerlijk .

Om 8:15 melden we ons een tikkie nerveus op het kantoor van The Gibbon Eperience. Daar ontmoeten we rest van onze groep. Eerst krijgen we een half uur veiligheidsinstructie mbt het ziplinen. We hebben dit al in Thailand gedaan, dus we horen weinig nieuws. Ook wordt gemeld dat regen wordt verwacht en dat er veel vliegend ongedierte zal zijn. Hoe kan het ook anders in een regenwoud. 

9 uur vertrekken we in een soort jeep. We gaan eerst anderhalf uur over de weg. Onderweg valt op hoe groen maar ook hoe primitief alles hier is. Houten hutjes, kindjes in vodden, mini shops, en opvallend weinig autos op de weg. Laos is duidelijk veel armer dan Thailand. Op wereldschaal hoort het bij de 20 armste landen ter wereld is ons verteld. Het beeld dat langs schuift bevestigt dit.

Na anderhalf uur in de jeep, die nauwelijks heuvels op kan omdat t al een oud bakje is, mogen we uitstappen. 

We gaan nu over naar het tweede deel van de rit naar de jungle; de zandweg. Of beter gezegd, de modderweg. Maar eerst een stukje lopen naar de echte jeeps. Het paadje leidt door een beek. Aai, wat nu? Geen brug, dus we doen allemaal schoorvoetend onze sokken en schoenen uit en waden door het beekje. Aan de andere kant met moddervoeten doen we de sokken en schoenen weer aan. Wat een gedoe, maar de voeten zijn in elk geval droog. Hoe naïef zal snel blijken... 50 meter verderop weer een beekje. 

Deze is klein, we springen er overheen. Helaas, Sas haalt t net niet en heeft haar eerste natte voet.

Dan door een rijstveld dat onder water staat... IMG_1016

We geven ons over, natte voeten horen er blijkbaar bij. Iedereen houdt vanaf nu de schoenen aan en we soppen verder. We komen nu bij de echte sterke jeeps met terreinbanden. We mogen achterin op banken plaats nemen. De tocht begint. En wat een tocht!! De overvloedige regen van de afgelopen dagen heeft de zandweg veranderd in een modderbaan. En dan moeten we na een paar honderd meter al een flinke heuvel op. De motor brult, de wielen slippen, zwarte rook uit de jeep, schuddend en bonkend graaft de wagen zich langzaam een weg naar boven. Waar we bang voor waren, wordt echter waarheid; we komen vast te zitten, en we zijn nog geen 10 minuten op weg. Shit! Wat nu?

De chauffeur maant ons uit te stappen en de heuvel op te lopen. Lekker in die bagger; we glibberen en glijen omhoog. De jeep die nu lichter is, komt met de hulp van 2 begeleiders die soms duwen, hakken en graven, tergend langzaam en continue brullend stapje voor stapje omhoog. Op de top mogen we weer instappen. Dit kan toch niet de bedoeling zijn denken we. Mispoes! Wederom naïef. 

Dit is de komende 2 uur de normale gang van zaken. De Camel Trophy is er niks bij. En mochten we last hebben van nierstenen, dan heeft deze tocht ze flink vergruisd. Maar de jongens vinden het prachtig. De botsautos zijn er niks bij. Wat nou Europapark of Efteling, dit is pas een pretpark.

Door elkaar geschud komen we rond één uur aan in het dorpje vanaf waar we starten te lopen. Voor ons gevoel zijn we al een eind van de beschaafde wereld vandaan. Het dorpje is zeer basic, nog meer dan we langs de weg zagen. Alsof we een paar honderd jaar terug zijn geworpen in de tijd. Blote kindjes, varkens, kippen, houten hutjes, koeien, het leeft allemaal met en door elkaar heen. Het is droog dus het ziet er  lieflijk uit.

Oké, de tocht begint nu echt. We krijgen allemaal een bamboe stok. Die blijken we hard nodig te hebben. Het is de komende uren glijen, klimmen, dalen en soppen over kleine, vaak modderige, paadjes dwars door de jungle. Nu zitten we pas echt IN het woud. Of het nou regent of niet, alles is hier vochtig onder het dichte bladerdak. En ja, we komen natuurlijk ook bloedzuigers tegen. Deze kleine klerelijers die geen pijn doen of infecties achterlaten, geven ons toch continue de kriebels. Dus iedereen checkt continue zn modderschoenen op onverhoopte aanwezigheid van dit gluiperige jungle gespuis. 

Op een gegeven moment komen we ineens bij een houten hutje aan. Dit blijkt het jungle hoofdkantoor te zijn van de organisatie. Hier krijgen we de tuigjes aan voor het ziplinen. 

De groep splits zich hier in tweeen; een deel gaat naar de verste hut, de andere naar de dichtsbijzijnde. En morgen wisselen we dan van hut.

Wij kiezen voor de verste hut, dan hebben we dat maar als eerste gehad. Het betekent wel dat we nog een paar uur moeten lopen. Maar nu wel onderbroken met af en toe een zipline om een dal over te steken. Na een half uur komt de eerste zipline.

Kaya, ons haantje de voorste, gaat als eerste. IMG_1020We zien hem tussen de bomen door wegsuizen, door de boomtoppen heen, op weg naar de helling aan de andere zijde. We horen m een kreet van verwondering roepen als hij uit het zicht is.

Daarna is het de beurt aan Tych en dan mag ik. 

Ik haak aan en wacht tot ik mag gaan. Doordat het licht miezert is het een beetje dampig onder de bomen. Ik zie wel het gat in het bladerdak waar de kabel in verdwijnt maar that's it. Geen overkant, hij eindigt in het niets.

De kabel zwiept, het teken dat Tych aan de andere kant is aangekomen en de kabel vrij is. Ik start en maak snelheid. Het gat tussen de bomen komt snel op me af. Ik schiet erdoor en zweef nu boven de jungle. WOW! 

Wat een onbeschrijfelijk mooi uitzicht. Kilometers en kilometers jungle onder me. Wolken stijgen op uit het woud. De motregen sproeit tegen mn gezicht. Kippenvel!

IMG_1017

En zoef, daar komt het bladerdak alweer aan, ik schiet erdoorheen en landt veilig bij de andere helling. Sas komt na mij en heeft dezelfde ervaring. De ontberingen zijn we even vergeten.

Maar we moeten verder. Nog een flink stuk lopen en gelukkig af en toe zippen. Een mooie afwisseling. De gids ziet nog een slang wegschieten, een koningscobra volgens hem, maar we zijn te laat om hem te spotten. Stiekem vind ik dit best een opluchting. Tegen half zes is het dan tijd voor de laatste zip. Dit keer van helling naar boomhut. Ja echt, we zippen direct een fantastisch gave boomhut in. Een boomhut die is gebouwd in een woudreus die hoog boven de bomen eromheen uit torent.

We nemen eerst een douche van regenwater in een 'badkamer' met het mooiste uitzicht van de wereld. Daarna eten, nog even kletsen en een spelletje dobbelen. Mat en Bri, een leuk stel uit Australie, zijn de andere helft van onze groep en delen de boomhut met ons. We leren ze dobbelen en de jongens zijn al snel gek op ze. 

Tegen negen uur gaan we slapen. Eten gaat in een plastic kist want ratten gaan anders op zoek naar restjes...

De volgende ochtend als we wakker worden, voelen we de spieren. Gisteren was een lange en taaie dag. De jongens geven overigens geen kik, ze genieten net zo van het avontuur als wij. Onze gids komt al snel aangezipt met een grote kokende pot heet water voor koffie. Veiligheid? Wasda? Ongelofelijk dit. 

Bij het onbtijt moet Sas gaan staan, we gaan voor haar zingen want ze is jarig. Kados hebben we niet, afgezien van het kado dat deze tocht voor ons allemaal is. Ik heb wel een gedicht gemaakt voor Sas. Ik draag m voor na het zingen.

Na het ontbijt gaan we weer op pad. Zippend de hut uit en weer de benen in. We lopen en zippen weer enkele uren totdat we in de andere boomhut zijn. Hier komen we gelukkig in de voormiddag al aan. We zijn best moe en vinden het wel fijn om bij daglicht nog een paar uur te kunnen chillen in de boomhut. En opeens zijn ze er, in bomen circa 30 meter van ons vandaan, een gibbon familie. Een uur lang zien we ze eten, slingeren en een beetje rondhangen. Hoe leuk om deze dieren in hun natuurlijke omgeving tegen te komen.

De midag brengen we verder luierend door. Beetje kijken, beetje kletsen, spelletje doen met Mat en Bri. Het bevalt ons prima in de hut. Ondanks de vuistgrote spinnen die we af en toe langs zien lopen tegen de plafonds.

Savonds als het eten komt ( wat wordt gemaakt in de jungle door vrouwen die in speciale hutjes dit klaarmaken) blijkt dat we ook frietjes hebben. Kaya en Tycho voelen zich in de zevende hemel. Begrijpelijk. We eten tot dusver al 2 dagen alleen maar rijst. De slappe friet wordt ervaren als de beste in de hele wereld.

De volgende ochtend ontbijten we met broodjes, ook deze gaan erin als ketellapper. We gaan dan langzaam terug naar het dorp waar we de tocht gestart zijn. Hier zijn we na 2 uur lopen en zippen. De andere groep komt ook na een half uurtje aan. Hier zitten een paar jonge gasten van ca 20 jaar in. Kaya en Tycho hebben het snel naar hun zin met deze jongens. Ze besluiten met zn allen een voetbalwedstrijdje tegen de plaatselijke jeugd te gaan houden. Midden in het dorpje is nl een voetbalveld. Nou ja voetbalveld. IMG_1026Een grote zand/klei/moddervlakte met aan weerskanten goals die uit 3 stammetjes bestaan. Alle kinderen uit het dorp doen mee. De kleintjes lopen nog in hun nakie. Aangezien het veel het geregend is de helft van de vlakte een modderpoel geworden. Dit wordt lachen. Iedereen rukt uit, het halve dorp kijkt mee als de jongens gaan voetballen/modderglijen. Geweldig, wat een lol. Iedereen onder de bagger. We hebben met zijn allen enorm veel lol of we nu in het dorp wonen of de tijdelijke bezoekers zijn. De jongens noemen het achteraf de leukste voetbalwedstrijd die ze ooit hebben gehad. En dat op de blote voeten. 

De jongens wassen zich tussen de andere kinderen, bloot of gekleed, in de rivier. Er drijft een jochie op een lege benzinetank, lekker spelen met wat er is. Geweldige ervaring. Prachtige fotos gemaakt van het dorpje en de kindjes. IMG_1028

Rond één uur zijn de jeeps er om ons op te pikken. Jawel, de terugweg is geen haar beter dan de heenweg. Maar het verschil is nu dat we met zn vieren en een enorm prachtig avontuur in onze herinnering hebben geschreven. De rit is dus zo voorbij.

Terug in Houy Xuay, waar het heerlijk weer is, zien we het depressieve plaatsje waar we uit vertrokken met andere ogen. Het is er eigenlijk heel relaxed. Savonds eten we weer met Mat en Bri en we gaan uiteindelijk met een glimlach slapen. The Gibbon Eperience is met recht een Experience.

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

12 Reacties

  1. Wil:
    27 juli 2017
    allereerst van harte sas met je verjaardag.wat een genot om jullie reisverhaal te lezen,
    ik geniet ervan die kinderen vinden dit toch geweldig.
    kus oma
  2. Eric:
    27 juli 2017
    Ik weet waar we volgend jaar naartoe gaan
  3. Monica:
    27 juli 2017
    GEWELDIG !!!!
  4. Papa Danny:
    27 juli 2017
    We vinden het geweldig om jullie schitterende reis op deze manier "mee te kunnen maken"! Lijkt wel of we er een beetje bij zijn!! Geniet er nog met volle teugen van. En natuurlijk een dikke kus van ons voor Sas!
  5. Annet:
    27 juli 2017
    G-E-W-E-L-D-I-G!!!

    Wat mega mega gaaf!!!!!
  6. Hanna en Ad, Pa en ma.:
    27 juli 2017
    Ik weet niet meer wat te schrijven, fantastisch, vooral jullie!!!
  7. Ron:
    28 juli 2017
    Nadat ik via deze weg Sas heb gefeliciteerd komt de Franse filosoof Sartre in mij naar boven. Jullie schreven Experience die jullie altijd bijblijft. Sartre zei: Herineringen zijn en blijven de parfum van de Geest. En zo is het. (En toch ben ik wel een beetje jaloers, want wat maken jullie mooie dingen mee).
    Geniet!
  8. Wil:
    28 juli 2017
    ik ben het helemaal met ron eens.
    herinneringen zijn en blijven parfum voor de geest.
    omhelzing allemaal oma
  9. Cynthia:
    29 juli 2017
    Oei, oei, al die spinnen
    Brrrrrrr.
    Dat lijkt mij erg eng
  10. Petra delfgaauw:
    29 juli 2017
    Wat gaaf om dit mee te maken zeg.
  11. Petra delfgaauw:
    29 juli 2017
    Ik las dat je twijfelde over een tattoo. Het is natuurlijk een mooi symbool aan een prachtige reis, avontuur met het gezin.

    Genieten jullie nog lekker dikke kus petra
  12. Hans:
    29 juli 2017
    Prachtig, ik ben jaloers, ik zie en lees dat jullie een geweldige vakantie hebben. Saskia van harte gefeliciteerd met je verjaardag, een beetje laat maar ik hoorde vanmorgen pas van dit blog. Nog veel plezier.